مقایسه آلومینیوم ۶۰۶۱ و ۷۰۷۵

هر یک از گروه‌های آلیاژی آلومینوم، دارای خواص منحصر به فردی هستند. بنابراین دانستن این تفاوت‌ها برای صاحبان صنایع و کسانی که وظیفه‌ی تهیه‌ی بهترین و مناسب‌ترین متریال مصرفی در ساخت قطعه را بر عهده دارند بسیار حائز اهمیت است. انتخاب آلیاژ مناسب، باعث صرفه جویی در زمان و هزینه‌ی تولید کنندگان و به تبع آن، کسب رضایت مشتریان می‌شود.

آلیاژهای ۶۰۶۱ و ۷۰۷۵ از چه عناصری تشکیل شده‌اند؟

ر دو آلومینیوم آلیاژی ۶۰۶۱ و ۷۰۷۵ در دهه‌ی ۱۹۳۰ و به منظور کاربرد در صنایع هواپیما سازی توسعه یافتند. آلیاژ  ۶۰۶۱، ابتدا در سال ۱۹۳۵ معرفی شد و از اولین آلیاژهای موجود در مقیاس صنعتی به شمار می‌رود. دو عنصر منیزیم و سیلیکون, عناصر اصلی تشکیل دهنده‌ی این آلیاژ می‌باشند. منیزیم در آلومینیوم، وظیفه‌ی افزایش استحکام را به عهده دارد و سیلیکون باعث کاهش نقطه‌ی ذوب آلومینیوم می‌شود. استفاده از این عناصر به صورت مجزا در ترکیب آلیاژ آلومینیومی بدون قابلیت عملیات حرارتی را می‌دهد؛ اما با آلیاژ کردن همزمان این دو عنصر، آلومینیوم قابلیت عملیات حرارتی خوبی پیدا خواهد کرد. سایر عناصر آلیاژی موجود در این آلیاژ، کروم، آهن و مس می‌باشد.

از طرف دیگر آلیاژ ۷۰۷۵ در سال ۱۹۳۶ توسط صنایع فلزی سومیتو، یکی از تولید کننده‌های ژاپنی که به دنبال راه حلی برای ساخت هواپیماهای سبک‌تر و ارزان‌تر بود، تولید شد. با استفاده از این آلیاژ سبک وزن در بدنه‌ی هواپیما، هواپیماها قادر به پرواز با برد بیش‌تر و قابلیت مانور بالاتری می‌شدند. عنصر اصلی این آلیاژ روی است. این آلیاژ تقریبا بیش‌ترین استحکام را در بین آلیاژهای آلومینیومی دارد. سایر عناصر آلیاژی به کار رفته، سیلیکون، آهن، منیزیم و تیتانیوم هستند.

خصوصیات ویژه‌ی این آلیاژها

آلومینیوم ۶۰۶۱ به خاطر استحکام ساختاری و چقرمگی عالی آن شناخته شده است. از خواص قابل توجه آن می توان به مقاومت در برابر خوردگی (اتمسفر) و سطح تمام شده خوب، اشاره کرد. همچنین قابلیت ماشین کاری و جوش پذیری خوب از دیگر ویژگی‌های آن است. آلیاژ ۶۰۶۱ پس ازجوشکاری ممکن است افت استحکام پیدا کند اما با عملیات حرارتی می‌توان اسحتکام را به حالت مطلوب بازگرداند.

آلیاژ آلومینیومی ۷۰۷۵ برای کاربردهایی که استحکام بالا ضروری است و مقاومت به خوردگی در درجه دوم اهمیت قرار دارد، مناسب است. از ویژگی‌های بارز این آلیاژ نسبت استحکام به وزن بالای آن و مقاومت بسیار خوب به خستگی است. همچنین با انجام عملیات حرارتی، مقاومت در برابر خوردگی تنشی قابل قبولی حصول می‌شود. آلومینیوم ۷۰۷۵ از نظر استحکام با بسیاری از فولادها قابل مقایسه است. در حالت کلی قابلیت جوش پذیری خوبی ندارد. این آلیاژ را می‌توان در دماهای ۳۷۰-۴۸۰ درجه فارنهایت فورج کرد اما حتما باید پس از آن، عملیات حرارتی شود.

از مقایسه خصوصیات این دو آلیاژ مشخص می‌شود که آلیاژ ۶۰۶۱ تنوع خصوصیاتی بیش‌تری نسبت به ۷۰۷۵ دارد و بنابراین در کاربردهای بیش‌تری می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. از طرف دیگر، آلیاژ ۷۰۷۵ یکی از مستحکم ترین آلیاژهای آلومینیوم موجود است اما قابلیت کارپذیری آن نسبت به ۶۰۶۱ کم‌تر است. اگر استحکام، اولویت شما در انتخاب آلیاژ باشد، قطعا آلیاژ ۷۰۷۵ توصیه می‌شود.

کاربردهای معمول آلیاژهای ۶۰۶۱ و ۷۰۷۵

همانطور که قبلا هم اشاره شد، طیف کاربردهای سری ۶۰۶۱ بیش‌تر از ۷۰۷۵ است. آلیاژهای آلومینیوم سری ۶۰۶۱ عموما در صنایع خودروسازی، موتورسازی، قایق‌ها، دوچرخه‌ها، لنزهای دوربین، قرقره‌های ماهی‌گیری، کپسول‌های هوای غواصی و اسلحه سازی استفاده می‌شود. در صنایع غذایی، بسیاری از قوطی‌های نگه دارنده مواد غذایی و کنسروها، از این سری آلیاژی تولید می‌شوند. همچنین، همواره در بعضی اجزای هواپیما از این آلیاژ استفاده می‌شود.

آلومینیوم‌های ۷۰۷۵، در مقایسه با ۶۰۶۱، بیش‌تر در کاربردهای سنگین استفاده می‌شوند، از جمله: صنایع حمل و نقل دریایی، حمل و نقل هوایی و اتومبیل‌ها. این موضوع به سبب نسبت استحکام به وزن بالای آن‌ها است. سایر محصولاتی که در آن‌ها از این آلیاژ استفاده می‌شوند عبارتند از: ساخت قالب‌های PET و تزریق پلاستیک، تجهیزات صخره نوردی، اجزای دوچرخه، اسکیت‌ها و گلایدرهای دستی.

تعدادی از اسلحه‌های نظامی نیز از این آلیاژ استفاده می‌کنند همانند M16 ،Desert ،SIG Sauer ،PGM ،Texas Black Rifle و Glock . چوب چوگان، ابزارهای ساخت قالب و کاربردهایی از این دست برای آلیاژ ۷۰۷۵ می‌توان مثال زد.

هنگام انتخاب یک آلیاژ آلومینیوم چه چیزی باید در نظر گرفته شود؟

تولید کننده‌ها باید عوامل مختلفی را قبل از انتخاب یک آلیاژ مشخص، در نظر بگیرند. این عوامل در قالب یک چک لیست می‌توانند بیان شوند:

سوال‌ها از این قرارند:

 – آیا آلیاژ مورد نظر در بازار وجود دارد (در دسترس هست) ؟
 – آیا شکل پذیری برای این کاربرد اهمیت دارد؟
 – آیا این آلیاژ باید قابلیت جوش پذیری داشته باشد؟
 – آیا قابلیت ماشین کاری اهمیت دارد؟
 – آیا کاربرد مورد نظر نیازمند مقاومت به خوردگی خوب است؟
 – آیا در کاربرد مورد نظر از عملیات حرارتی استفاده خواهد؟
 – آیا استحکام بالا مورد نیاز است؟